ภาพนิ่งจาก 20 Days in Mariupol โดย Mstyslav Chernov การคัดเลือกอย่างเป็นทางการของการแข่งขันสารคดีโลกในเทศกาลภาพยนตร์ซันแดนซ์ปี 2023 ได้รับความอนุเคราะห์จากสถาบันซันแดนซ์ | AP Photo / Evgeniy Maloletka ภาพถ่ายทั้งหมดมีลิขสิทธิ์และสื่ออาจนำไปใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในการ
รายงานข่าวหรือข่าวบรรณาธิการของโครงการ Sundance Institute เท่านั้น ภาพถ่ายจะต้องแสดง
เครดิตให้กับช่างภาพและ/หรือ ‘ความอนุเคราะห์จาก Sundance Institute’ ห้ามใช้ ดัดแปลง ทำซ้ำ หรือจำหน่ายโลโก้และ/หรือภาพถ่ายโดยไม่ได้รับอนุญาตโดยเด็ดขาองค์ประกอบที่บอกเล่าเรื่องราวได้ดีที่สุดของ “ 20 Days in Mariupol ” ช่างภาพชาวยูเครน Mystylav Chernov นำเสนอสารคดีที่น่าตื่นเต้นเกี่ยวกับสามสัปดาห์แรกของการปิดล้อมของรัสเซียที่คร่าชีวิตผู้คนนับหมื่น คือสิ่งที่ทหารสร้างให้กับเชอร์นอฟและทีมของเขา ในตอนแรก ทีมงานกล้องของ AP ซึ่งเป็นนักข่าวคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ใน Mariupol สร้างความรำคาญใจ เนื่องจากมีการอพยพอาคารอพาร์ตเมนต์ เชอร์นอฟได้รับคำสั่งให้ “ปิดกล้อง” โดยทหารยูเครนที่เขาเรียกอย่างสุภาพว่า “ขี้อาย” เขาตอบว่า: “นี่คือสงครามครั้งประวัติศาสตร์”
สองสัปดาห์ครึ่งต่อมา Chernov ช่างภาพนิ่ง Evgeniy Maloletka และโปรดิวเซอร์ภาคสนาม Vasilisa Stepanenko ได้รับการคุ้มกันส่วนตัวจากเจ้าหน้าที่ระดับสูงของยูเครน สิ่งสำคัญมากคือการค้นพบของพวกเขา — และการทำให้มั่นใจว่าพวกเขามีชีวิตอยู่เพื่อบอกเล่าเรื่องราว — ในที่สุดทีมก็ถูกอพยพออกจากเมืองด้วยรถครอบครัวของนายพล ลูกสาวของเขาก็ห่มผ้าห่มข้าง ๆ เชอร์นอฟ
แพทย์และพยาบาลของ Mariupol มีความประหม่าน้อยลง ในความเป็นจริงพวกเขาได้รับแนวคิดอย่าง
รวดเร็ว ศัลยแพทย์คนสุดท้ายที่โรงพยาบาลทั่วไปที่สั่นคลอนจากการต่อสู้ของ Mariupol เห่าระหว่างวัยรุ่นที่ถูกโยนลงบนโต๊ะผ่าตัด: “แสดงว่าไอ้พวกบ้ากามเหล่านี้กำลังทำอะไรกับพลเรือน”สิ่งที่เกิดขึ้นกับพลเรือนของ Mariupol แน่นอนว่าเป็นความตั้งใจของ “20 Days in Mariupol” แม้ว่ามันจะกลายเป็นภาพยนตร์แนวปฏิบัติของสื่อสารมวลชนมากกว่าที่ควรจะเป็นก็ตาม อาชญากรรมเพียงอย่างเดียวของคน 250,000 คนในเมืองท่าแห่งนี้คือการอาศัยอยู่ในสถานที่ที่มีความสำคัญทางยุทธศาสตร์อย่างยิ่งต่อกองทัพของปูติน คนเหล่านี้ควรจะเป็นบุคคลที่รัสเซียกำลัง “ปลดปล่อย” จาก “นาซียูเครน ” ใน “ปฏิบัติการทางทหารพิเศษ” โดยสังเขป ไม่จำเป็นต้องพูดเลย พวกเขาไม่ได้มีความกระตือรือร้นเหมือนกับปูตินสำหรับการพลิกกลับอย่างรวดเร็วของการลงประชามติในปี 1991 ซึ่งชาวยูเครนส่วนใหญ่ในทุกภูมิภาคลงมติแยกตัวเป็นเอกราชจากรัสเซีย
นั่นไม่ได้หมายความว่าในภาพยนตร์ของเชอร์นอฟไม่มีเสียงพูดที่แสดงความรู้สึกสนับสนุนรัสเซีย หรือแม้กระทั่งบอกว่ากองทัพอากาศของยูเครนทิ้งระเบิดใส่เมือง (แม้ว่าจะต้องการ แต่ยูเครนก็ไม่เคยควบคุมน่านฟ้าของตนได้นานพอ) ความจริงอย่างหนึ่งของสงครามที่ไม่ได้ถูกพูดถึงในภาพยนตร์ของเชอร์นอฟคือข่าวลือมากมายและวิดีโอที่ไม่น่าไว้วางใจซึ่งทำให้ช่องโทรเลขในประเทศอุดตัน บางฟอรั่มเป็นบริการสาธารณะ และบางฟอรั่มเป็นภัยคุกคามต่อสาธารณะ แต่ละเมืองใหญ่ของยูเครนมีหนึ่งเมือง ซึ่งมักดำเนิน
การโดยเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น โดยปกติจะเป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการค้นหาว่าไซเรนจู่โจมทางอากาศส่งเสียงดังโดยไม่ต้องเปิดหน้าต่าง สำหรับคนอื่น ๆ การโฆษณาชวนเชื่อของรัสเซียนั้นเฟื่องฟู “ใครชนะสงครามข้อมูล ชนะสงคราม” เอกอัครราชทูตสหประชาชาติประจำเครมลินตอบกลับอย่างมีเลศนัยเมื่อเผชิญหน้ากับนักข่าวชาวอังกฤษเกี่ยวกับรายงานของเชอร์นอฟ ทั้งสองฝ่ายสามารถตกลงกันได้
Chernov กล่าวว่าเขาถ่ายทำ 25 ชั่วโมงใน Mariupol แต่สามารถแชร์วิดีโอได้เพียง 30 นาทีกับบรรณาธิการของเขาเท่านั้น โทรศัพท์ดาวเทียมที่ทีมของเขามีก็เพียงพอที่จะแจ้งพวกเขาว่าเขายังมีชีวิตอยู่ แต่คุณต้องมีสัญญาณ Wi-Fi ที่ค่อนข้างดีเพื่อ WeTransfer Gigabytes ของ MP4 ออกจากเขตสงคราม (อย่างไรก็ตาม ชาวรัสเซียเห็นแหล่งจ่ายไฟและเครือข่ายมือถือของเมือง)
แต่ความจริงก็คือ ถ้าบรรณาธิการของเขาเห็นฟุตเทจทั้งหมดแล้ว พวกเขาคงไม่สามารถส่งต่อให้องค์กรข่าวได้มากนัก เชอร์นอฟมักทำให้ภาพเบลอของการบาดเจ็บที่รุนแรงที่สุด แต่มันคือแอ่งเลือด สัตว์ที่ตายแล้ว และแขนขาที่ไร้ชีวิตซึ่งครึ่งหนึ่งถูกฝังอยู่ในเศษหินหรืออิฐที่บ่งบอกถึงความทุกข์ทรมานใน Mariupol คำบรรยายที่หนักแน่นและหนักแน่นของเขาและดนตรีต้นฉบับชวนหลอนโดย Jordan Dykstra ทำให้รู้สึกว่าใน Mariupol ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย นี่ไม่ใช่ภาพยนตร์เกี่ยวกับความเป็นผู้นำเชอร์
